आईवर भरभरून लिहिलं गेलं...
तिच्या सहवासाला,
मायेच्या ओलाव्याला,
तिच्या आठवणींना,
कवितांमध्ये, कादंबऱ्यांमध्ये आणि चित्रपटांमध्ये अगणित वेळा साजरं केलं गेलं. ती हसली, रडली, झिजली... आणि आपल्याला तिचा प्रत्येक कण उमगला.आई हे नातं नेहमी हृदयात साठवून ठेवलेलं, नेहमी बोलून दाखवलेलं... आणि ते दाखवावंसं वाटणारंही.पण याच घरातल्या एका कोपऱ्यात…कधी कपाळावर आठ्या घेऊन, कधी खांद्यावर जबाबदाऱ्यांचं ओझं घेऊन, शांतपणे आयुष्यभर झिजणारा एक माणूस असतो , बाप!
आई दिसते, कारण ती उघड प्रेम करते.पण बाप?
तो कधी आपल्या थकलेल्या चेहऱ्यावरून ओळखला जातो, तर कधी आपल्या शांततेतून.. रागातून....
त्याने दिलेलं प्रेम फारसं कुणाला उमगतच नाही, कारण ते "मूक" असतं...कारण त्याने कधी मिठी मारून दाखवलेली नसते.
कधी सकाळी लवकर उठून डब्यात आपला आवडता पराठा टाकून देणारं आईच प्रेम लक्षात राहत पण आपल्याला वेळेत ऑफिस किंवा कॉलेजला सोडण्यासाठी झोप मोडून दारात उभा राहणारा बाप फारसा लक्षात राहत नाही...
पण म्हणून त्याचं प्रेम नसतं का?
बाप कधीच "प्रेम करतो" असं सांगत नाही...पण तो सतत करतच असतो.त्याच्या डोळ्यातले भाव आपण सहसा ओळखत नाही.कारण त्याला रडायला परवानगीच नसते…तो घराचा कणा असतो आणि कणा कधी वाकत नाहीत, असं आपण हुशार माणसं समजून बसलेलो असतो.बापाचं प्रेम व्यक्त नाही होत, पण प्रत्येक कृतीत स्पष्ट होत असतं.तो कधीही "तुला हवं ते घे" म्हणत नाही… पण जे हवं ते मुलांच्या हाती यावं यासाठी स्वतःच्या गरजा मागे ठेवतो.
कधी चुकलास तर तो रागावतो, ओरडतो...पण त्याच्या रागातही चिंता असते.कारण त्याला तुझं भविष्य जपायचं असतं.
तो थोडा कडक असतो…कारण त्याला माहित असतं की हसण्यापलीकडे एक जग आहे जे आपल्याला सहन करावं लागणार आहे.
आई शिकवते 'कसं जगावं', तर बाप शिकवतो 'जगायला लायक' कसं व्हावं.
आज जागतिक पितृदिन, Father's Day!
चला यानिमित्ताने, एकदा त्याच्या खांद्यावर हात टाकूया, त्याला मिठीत घेऊन 'I’m proud of you, बाबा' असं म्हणुया — त्याच्या चेहऱ्यावर हास्य उमटेपर्यंत...कारण तोही वाट पाहतोय ,पडद्याआडून, कुणीतरी त्याला समजून घ्यावं म्हणून.
आई दिसते, कारण ती उघड प्रेम करते.पण बाप?
तो कधी आपल्या थकलेल्या चेहऱ्यावरून ओळखला जातो, तर कधी आपल्या शांततेतून.. रागातून....
त्याने दिलेलं प्रेम फारसं कुणाला उमगतच नाही, कारण ते "मूक" असतं...कारण त्याने कधी मिठी मारून दाखवलेली नसते.
कधी सकाळी लवकर उठून डब्यात आपला आवडता पराठा टाकून देणारं आईच प्रेम लक्षात राहत पण आपल्याला वेळेत ऑफिस किंवा कॉलेजला सोडण्यासाठी झोप मोडून दारात उभा राहणारा बाप फारसा लक्षात राहत नाही...
पण म्हणून त्याचं प्रेम नसतं का?
बाप कधीच "प्रेम करतो" असं सांगत नाही...पण तो सतत करतच असतो.त्याच्या डोळ्यातले भाव आपण सहसा ओळखत नाही.कारण त्याला रडायला परवानगीच नसते…तो घराचा कणा असतो आणि कणा कधी वाकत नाहीत, असं आपण हुशार माणसं समजून बसलेलो असतो.बापाचं प्रेम व्यक्त नाही होत, पण प्रत्येक कृतीत स्पष्ट होत असतं.तो कधीही "तुला हवं ते घे" म्हणत नाही… पण जे हवं ते मुलांच्या हाती यावं यासाठी स्वतःच्या गरजा मागे ठेवतो.
कधी चुकलास तर तो रागावतो, ओरडतो...पण त्याच्या रागातही चिंता असते.कारण त्याला तुझं भविष्य जपायचं असतं.
तो थोडा कडक असतो…कारण त्याला माहित असतं की हसण्यापलीकडे एक जग आहे जे आपल्याला सहन करावं लागणार आहे.
आई शिकवते 'कसं जगावं', तर बाप शिकवतो 'जगायला लायक' कसं व्हावं.
आज जागतिक पितृदिन, Father's Day!
चला यानिमित्ताने, एकदा त्याच्या खांद्यावर हात टाकूया, त्याला मिठीत घेऊन 'I’m proud of you, बाबा' असं म्हणुया — त्याच्या चेहऱ्यावर हास्य उमटेपर्यंत...कारण तोही वाट पाहतोय ,पडद्याआडून, कुणीतरी त्याला समजून घ्यावं म्हणून.
ज्याच्या खांद्यावर बसून आपण जग पाहिलं,आज त्याच खांद्यावर प्रेमाने थोडं आपलं जग उतरूया.
© 2025 अक्षय पांडुरंग पाटील, सोनवडे, कोल्हापुर | दि. 15 जून 2025
